ဒုက္ခကြားက ဘုရားတရား

“ရောက်လာသမျှ ဒုက္ခတွေက ကျွန်မတို့ကို ဘုရားတရားနဲ့ ပိုနီးစေခဲ့တယ်”
ဘဝမှာ အခက်အခဲတွေ ကြုံလာတိုင်း “ဘုရား… ဘုရား” လို့ ရွတ်ဆိုမိကြပါတယ်။ လမ်းလျှောက်ရင်းနဲ့ ခလုတ်တိုက်မိတာကအစ ကြီးကြီးမားမားဒုက္ခတွေအဆုံး ဘုရားကို အားကိုးမိတာဟာ လူသားတွေရဲ့သဘာဝပါပဲ။
“အဆင်ပြေတဲ့အခါ မောက်မာတတ်ကြပြီး၊ ဒုက္ခရောက်တဲ့အခါ ဘုရားရှိခိုးတတ်ကြတယ်” ဆိုတဲ့ စကားတစ်ခွန်း ရှိပါတယ်။ အင်မတန် မှန်ကန်တဲ့ စကားလုံးလို့ ပြောရမှာပါ။ လူတွေဟာ အဆင်ပြေနေချိန်၊ အခက်အခဲ မရှိတဲ့အချိန်တွေမှာ ဘုရားတရားကို မေ့လျော့တတ်ကြပါတယ်။ ဘုရားကန်တော့ဖို့ မအားလို့၊ တရားနာဖို့ အချိန်မရလို့ ဆိုပြီး ဆင်ခြေတွေ ပေးတတ်ကြပါတယ်။
ဘဝမှာ အခက်အခဲတွေ ကြုံလာတဲ့အခါ၊ ရုတ်တရက် ထိခိုက်နာကျင်မှုတွေ ကြုံလာတဲ့အခါ၊ အဖြေရှာမရတဲ့ ပြဿနာတွေ တွေ့လာတဲ့အခါမှာတော့ လူတွေဟာ ဘုရားတရားကို ပိုပြီး မှီခိုအားကိုးလာတတ်ကြပါတယ်။ ဘုရားရှိခိုးခြင်းကနေ စိတ်ငြိမ်းချမ်းမှုကို ရှာဖွေလာကြပါတယ်။ တရားတွေ နာယူခြင်းကနေ အဖြေတွေကို ရှာဖွေလာကြပါတယ်။
ကြုံရတဲ့ ဒုက္ခတွေကြောင့် တရားဓမ္မနဲ့ ပိုနီးစပ်လာတတ်ပါတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဒုက္ခဆိုတာ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ဖြေရှင်းလို့ မရတဲ့အခါ ဘုရားရဲ့ တရားတော်တွေက နှစ်သိမ့်မှုပေးတတ်လို့ပါ။
နာမကျန်းဖြစ်တဲ့အခါ ကျန်းမာရေးရဲ့ တန်ဖိုးကို ပိုသိလာရသလို၊ စီးပွားပျက်တဲ့အခါ ငွေကြေးရဲ့ အရေးပါပုံကို ပိုသိလာရသလိုမျိုးပဲ အပူအပင်သောကတွေကို တွေ့တော့မှ အေးချမ်းတဲ့တရားဓမ္မရဲ့တန်ဖိုးကို ပိုပြီးသိလာရပါတယ်။
နာမည်ကျော် ဒဿနပညာရှင် Viktor Frankl က သူ့ရဲ့ “Man’s Search For Meaning” စာအုပ်ထဲမှာ “အခက်အခဲတွေကြားက အဓိပ္ပာယ်ရှိတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်တစ်ခုကို ရှာတွေ့ခြင်းဟာ လူတစ်ယောက်ရဲ့ အကြီးမားဆုံး အောင်ပွဲပဲ” လို့ ရေးသားခဲ့ပါတယ်။ ဒုက္ခဆင်းရဲကြားက တန်ဖိုးရှိတဲ့ အရာတွေကို တွေ့မြင်လာနိုင်ကြောင်း ပြောပြခဲ့တာပါ။
ဒီသာဓကတွေက ပြဆိုနေတာက ဒုက္ခဆင်းရဲခြင်းဟာ အမှန်တရားကို ရှာဖွေတွေ့ရှိဖို့ တွန်းအားတစ်ခု ဖြစ်နိုင်ကြောင်းပါပဲ။ ဒုက္ခတွေကြားကနေ လူတွေဟာ အမြင့်မြတ်ဆုံး အမှန်တရားဆီကို ဦးတည်သွားကြပါတယ်။ ဒုက္ခကြောင့် နိဗ္ဗာန်ကို မျက်မှောက်ပြုနိုင်တဲ့အထိ အဆင့်ဆင့်အသိဉာဏ် ရင့်သန်လာနိုင်တာဖြစ်လို့ ဒုက္ခဟာ နိဗ္ဗာန်ရောက်ဖို့ အခြေခံတရားတပါးလို့တောင် ဆိုနိုင်ပါတယ်။